کنار  ِ دل و دست و دریا، اباالفضل
تو را دیده‏ام بارها، اباالفضل

تو از آب می‏آمدی مشک بر دوش
و من در تو - غرق ِ تماشا، اباالفضل

اگر دست می‏داد، دل می‏بریدم
به دست ِ تو از هر دو دنیا، اباالفضل

دل - از کودکی - از فرات آب می‏خورد
و تکلیف ِ شب: آب، بابا، اباالفضل

تو - لب‏تشنه - پرپر شدی، شبنم ِ اشک
به پای تو می‏ریزم اما، اباالفضل

فدک مادری می‏کند کربلا را
غریبی تو هم مثل ِ زهرا، اباالفضل

تو را هر که دارد، ز غم بی‏نیازست
وفا بعد ازین نیست تنها، اباالفضل

تو با غیرت و آب و دست ِ بریده
قیامت به پا می‏کنی، یا اباالفضل

شعر: حسینجانی

گرچه خود پرچم به دوش کربلاست
رایة العباس در دست خداست